- 14

خود را نمی یابم

عقربه ها

در انحصار زمان ،

زنان و مردانِ خوابیده در پیکر زمین

تراشه های حسرت

در ضیافتِ ترانه ها ،

نگاهی از آه ماه

افتاده

بر آفتاب

 !

I cannot find myself!

The minute hands just for the time

 Like The sleeping men and women

 On the earth

The ribbon of regret

Hospitalized by my songs,

and the moon’s sigh

Has fallen on the sun!

بروی سنگ قبرم هم نمیخواهم گلی آید
نمیخواهم دگر دستی به تلقینم بگیراند
همان بهتر که مدفونِ زمینِ سرد باشم من
چو تنها زاده ام بهتر که تنها زیر پا باشم

زمین با همه ی کوچکیش

چه عطشی دارد

                   بر بلعیدن ،

باستانی مانده ایم

در حدقه های جمجه ی خویش

و مبتلا

به زیستن در خواب

تاریخ

در حنجره ی گمشده ام

                             چرخانست