کجاست آن حکیم
که از تجربتی تلخ
نقاب بر چهره می زند
وای برمن
که حکیم من تویی با آن نقاب شوم
بیا
کمی خودت باش نه آن نقاب
کدام حکیم
نگاه مرا
و دل تو را
شاید به درمان خواهد نشست
بیا

شعر "فریب" از شاعر "قاسم بیابانی" آمد،نشست
بی هیچ گفتگو
نگاهش دزدیده مرا می کاوید
صدای باد می آمدوابرهای سیاه در آسمان
شیشهءپنجره ازترس به خود می لرزید
...........
باخودزمزمه کردم
کو،اشکهای هرشبه اش
ولبخندهای دلفریب
آیا باخنجرهای نهفته در آستین
می توان سبز بود
بهاررا زمزمه کرد
وبه گل ها خندید
...........
طوفان وزیده بود وبی هیچ دغدغه ای
آتش زده بود
بارعدهایش
خرمن آرزوهای خام مرا